TopSłownik technicznyDetekcja ruchu

Detekcja ruchu

Detekcja ruchu to wykrycie zmiany scenerii ponad zdefiniowaną wartość.

 

Można jej dokonywać programowo za pomocą cyfrowego rejestratora posiadającego taką funkcjonalność lub za pomocą czujki ruchu. Każdy rodzaj ma swoje zalety i wady. Skutkiem wykrycia ruchu może być alarm lub rozpoczęcie nagrywania w rejestratorze. Detekcja programowa umożliwia wyznaczenie obszarów, w których ma się ona odbywać. Można precyzyjnie wyznaczyć (o ile pozwala na to oprogramowanie) strefy czułe na zmiany. Możliwe jest też regulowanie czułości oraz progu zadziałania. Po wykryciu ruchu rejestrator rozpoczyna nagrywanie.

 

Istnieje cała gama zaawansowanych rodzajów detekcji ruchu, np.:

  • detekcja przekroczenia linii – umożliwia wykrycie obiektów przekraczających wyznaczoną linię wirtualną; jej przekroczenie można skonfigurować w zależności od ustalonego kierunku przekroczenia;
  • detekcja wtargnięcia – umożliwia wykrycie obiektów wchodzących do wyznaczonej chronionej strefy wirtualnej;
  • detekcja opuszczenia obszaru – umożliwia wykrycie obiektów opuszczających wyznaczoną chronioną strefę wirtualną;
  • detekcja bezcelowego przebywania – umożliwia wykrycie bezcelowego przebywania osób w wirtualnym obszarze powyżej określonego czasu, np. jeżeli skonfigurujemy czas przebywania na 5 s, to alarm zostanie uruchomiony, gdy jakaś osoba przebywa w wyznaczonym obszarze powyżej 5 s;
  • detekcja zgromadzeń ludzi – umożliwia wykrycie obecności ludzi we wstępnie wyznaczonym obszarze;
  • detekcja szybkiego ruchu – umożliwia wykrycie szybko poruszających się obiektów; regulując czułość, ustalamy szybkość, przy której wyzwolony zostanie alarm;
  • detekcja parkowania;
  • detekcja pozostawionego obiektu;
  • detekcja usunięcia obiektu;
  • detekcja zmiany sceny;
  • detekcja zakrycia kamery;
  • inne.

     

    		•

    Istnieje także opcja nagrania zdarzeń sprzed wykrycia ruchu. Jest to możliwe, jeśli rejestrator stale zapisuje w pętli przez zadany czas, a gdy zostanie wykryty ruch, kontynuuje zapis, pozostawiając na nośniku materiał sprzed zdarzenia. Wadą tego rozwiązania jest obciążenie rejestratora (musi on cały czas pracować – tak jak przy normalnym zapisie). Jednak niewątpliwą zaletą jest to, że nie traci się informacji o tym, co zdarzyło się tuż przed wykryciem ruchu.

     

    Innym problemem są fałszywe alarmy. Powstają one wtedy, gdy system wykryje ruch, który z punktu widzenia użytkownika jest nieistotny. Przykładowo padający śnieg, przechodzący kot czy nawet szum słabo oświetlonej kamery. Nowoczesne algorytmy wykrywania ruchu są w stanie odróżnić np. człowieka i samochód, wywołując alarm tylko wtedy, gdy wykryty zostanie zdefiniowany kształt obiektu.

     

    Ograniczeniem detekcji programowej jest oświetlenie. A raczej jego brak. Żeby wykryć ruch, potrzebny jest obraz, najlepiej niezaszumiony. W przypadku braku oświetlenia lub gdy jest ono niedostateczne, obraz będzie ciemny lub zaszumiony. W takich warunkach algorytmy wykrywania ruchu nie będą działały prawidłowo. Należy zatem zadbać o prawidłowe oświetlenie albo zastosować czujkę ruchu pasywną, analizującą podczerwień, tzw. PIR.

     

    Każde ciało powyżej zera absolutnego emituje promieniowanie z zakresu podczerwieni. Oko ludzkie tego nie widzi. Są jednak urządzenia – detektory podczerwieni, które są w stanie wykrywać tę falę oraz jej zmiany. Mogą one pracować w zupełnej ciemności albo w pełnym oświetleniu. Ich wadą jest to, że nie można wyznaczyć precyzyjnie stref wykrywania ruchu. Obejmują one swoim działaniem określony obszar. Nie można w tym przypadku zdefiniować dokładnie stref ruchu, kształtu obiektu. Są czujki PIR, które potrafią rozpoznać wielkość obiektu. Mogą one nie reagować na zwierzęta. Niestety prawdopodobieństwo błędu jest stosunkowo wysokie.