TopSłownik technicznyModulacja OFDM

Modulacja OFDM

OFDM (Orthogonal Frequency-Division Multiplexing) – jest modulacją, która pozwala na jednoczesną transmisję wielu strumieni danych na ortogonalnych (wzajemnie prostopadłych) częstotliwościach nośnych. Rozłożenie transmisji strumienia o dużej przepływności na wiele wolniejszych strumieni umożliwia pracę systemu w kanałach, wewnątrz których może występować zjawisko wielodrogowości, ale ze względu na niewielką szybkość transmisji jest ono nieistotne. W momencie, gdy sygnał rozchodzi się różnymi drogami, w różnych odstępach czasu przybywa do odbiornika, co powoduje opóźnienia jednego sygnału względem drugiego. Opóźnienia spowodowane wielodrogowością mogą powodować, że symbol wysłany dłuższą drogą „przecieka” do innego symbolu, powodując zakłócenia międzysymbolowe (interferencja międzysymbolowa).

 

Modulacja OFDM pozwala na uniknięcie tego problemu. Przesyłane dane są dzielone na podnośne, z których każda przenosi pewną porcję informacji. Dzięki temu szybkość przesyłu danych dla danej podnośnej jest niewielka, co zmniejsza w znacznym stopniu zakłócenia interferencyjne (spowodowane wielodrogowością). Wykorzystanie wielu podnośnych sprawia, że tylko nieznaczna ilość danych może być zakłamana. Dzięki specjalnym technikom detekcji błędów, może być ona naprawiana (np. przez retransmisje).

 

Najczęściej stosowanymi modulacjami podnośnych wewnątrz OFDM są modulacje fazowe (PSK), a także amplitudowo-fazowe (QAM).

 

Jednym z kluczowych parametrów przy implementacji techniki OFDM jest szerokość pasma kanału. Wpływa ona na ilość podnośnych, które mogą być wykorzystane przy modulacji OFDM. Przykładowo, technika LTE definiuje kilka szerokości kanału: od 1,4 MHz do 20 MHz. Oczywiste jest, że im większa szerokość kanału, tym większa jego pojemność. Kanał o szerokości 1,4 MHz dzieli się na 72 podnośne, a kanał o szerokości 20 MHz na 1200 podnośnych. Pomiędzy każdą podnośną jest przerwa 15 kHz. Aby podnośne były między sobą ortogonalne, długość trwania symbolu musi wynosić 66,7 µs. Każda podnośna może przenosić dane z szybkością 15 ks/s (kilosymboli na sekundę). Dla pasma 20 MHz szybkość symbolowa wynosi 19 Ms/s. Stosując kodowanie 64QAM, każdy symbol jest przenoszony przez 6 bitów, co w efekcie daje szybkość przesyłania danych 108 Mb/s.

 

Należy zwrócić uwagę, że słabsze techniki modulacji (QPSK) nie wymagają dużego współczynnika S/N (odległości sygnał/szum), ale nie są w stanie szybko wysyłać danych. Wyższe prędkości można osiągnąć tylko wtedy, gdy współczynnik S/N jest na wysokim poziomie.

 

Wadą modulacji OFDM jest konieczność precyzyjnego zestrojenia częstotliwości nośnej transmisji, również częstotliwości lokalnego oscylatora. Niedostrojenie powoduje przesłuchy międzykanałowe oraz zwiększenie liczby błędów.

 

Modulacja OFDM jest używana w szerokopasmowych systemach cyfrowych, np.:

  • ADSL i VDSL – szerokopasmowy dostęp do internetu przez sieć telefoniczną,
  • w telefonii komórkowej w szerokopasmowym dostępie do internetu LTE,
  • w naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T, DVB-T2, DVB-H, T-DMB i ISDB-T,
  • sieci Wi-Fi IEEE 802.11a oraz 802.11g,
  • Power Line Communication (PLC),
  • aplikacjach typu punkt–punkt lub punkt–wiele punktów.