Złącze CINCH (RCA)

Złącze CINCH wprowadziła na rynek firma Radio Corporation of America w latach 40., stąd też inna nazwa tego złącza – RCA. Używane jest do transmisji na krótką odległość sygnałów akustycznych i wizyjnych (rys. 1 i 2).

Rys. 1. Wtyczki RCA

Rys. 2. Gniazda zastosowane w odtwarzaczu DVD

Ze względu na różnorodne zastosowanie złącz typu CINCH, zostały one oznaczone odpowiednimi kolorami.

Tab. 1. Złącza typu CINCH i odpowiadające im kolory

Typ sygnału	Opis	Kolor
Dźwięk analogowy
	kanał lewy/mono (L)
	kanał prawy (R)
	kanał centralny (C)
	kanał lewy przestrzenny (Ls)
	kanał prawy przestrzenny (Rs)
	kanał lewy tylny przestrzenny (Lbs)
	kanał prawy tylny przestrzenny (Rbs)
	niskotonowy (subwoofer)
Dźwięk cyfrowy
	fonia cyfrowa (S/PDIF)
Zespolony sygnał wizji (Composite)
	całkowity sygnał wizyjny (CVBS)
Analogowy Component Video (YPbPr)
	luminancja (Y)
	różnicowy niebieski (Pb)
	różnicowy czerwony (Pr)
Analogowy Component Video/VGA
	R
	G
	B
	synchronizacja pozioma (H)
	synchronizacja pionowa (V)

Zalety złącz RCA to niski koszt produkcji, łatwość instalacji i uniwersalność. Za pośrednictwem tego złącza można przesyłać sygnał wideo oraz audio – również cyfrowy w standardzie S/PDIF. Wadą natomiast jest krótki zasięg transmisji, ponieważ standard ten jest podatny na zakłócenia elektromagnetyczne. Częściowo problem ten rozwiązuje zastosowanie ekranowanych przewodów. Konieczne jest także stosowanie osobnych kabli dla każdego sygnału.