WDR – szeroki zakres dynamiki oświetlenia

WDR (Wide Dynamic Range) – rozszerzony zakres dynamiki; funkcja umożliwiająca otrzymywanie obrazów wysokiej jakości w niekorzystnych warunkach oświetlenia.

WDR zapewnia większą funkcjonalność w porównaniu z BLC. Technologia WDR wykorzystuje analizę naświetlania obrazu. Oznacza to, że ciemne obiekty znajdujące się na obrazie zostają rozjaśniane, natomiast obiekty zbyt jasne są przyciemniane. Dzięki temu wszystkie elementy obrazu są widoczne, nawet jeżeli występuje znaczny kontrast. Zaletą kamer wyposażonych w funkcję WDR jest uzyskiwanie wysokiej jakości obrazów niezależnie od tego, czy są wykorzystywane na zewnątrz, czy w budynku. Kamera z funkcją WDR może pracować w miejscach silnie nasłonecznionych, nie wpływając na pogorszenie jakości zarejestrowanego obrazu.

W celu porównania jakości uzyskanych obrazów poniżej zamieszczono zdjęcia wykonane w trzech wersjach: po lewej – obraz zarejestrowany bez wykorzystania funkcji BLC i WDR, w środku – z użyciem BLC, po prawej – z włączoną funkcją WDR.

Oprócz technologii WDR można dodatkowo wyróżnić związaną z tą technologią funkcję D-WDR.

D-WDR (Digital Wide Dynamic Range) – cyfrowy rozszerzony zakres dynamiki; technika oparta na oprogramowaniu, która umożliwia łatwiejszą identyfikację obiektów znajdujących się w ciemnych obszarach obrazu poprzez wykorzystanie korekcji gamma (zachowuje naturalne cienie i oświetlenie – w odróżnieniu od zwykłej zmiany jasności lub kontrastu).

Technologia D-WDR jest często mylona z funkcją WDR. Funkcja D-WDR jest tańszą i jednocześnie gorszą odmianą WDR. Funkcja D-WDR lepiej eliminuje problemy związane z niekorzystnymi warunkami oświetlenia, jednak przy zastosowaniu cyfrowej wersji nie uzyska się obrazu tak wysokiej jakości, jak przy wykorzystaniu realnego WDR. Przy D-WDR możemy mówić jedynie o dobrej jakości zarejestrowanego obrazu.